Ruiny zamku besiekierskiego stoją na kopcu otoczonym zarośniętym sztucznym stawem. Zamek zbudowany był na planie czworoboku (38x40 m) z wysuniętą kwadratową wieżą bramną, której górna część była ośmiokątna.
Nazwa wsi ewidentnie wskazuje, iż jej początki związane były z wojownikami skandynawskimi. Besiekr to nordyckie słowo oznaczające "człowieka odzianego w skórę niedźwiedzia". Prawdopodobnie osiedlili się tu wikingowie walczący w piastowskim wojsku już od czasów Mieszka I.
Jako materiał budowlany wykorzystano cegłę, a na fundamenty głazy narzutowe. Obiekt posiadał jeden główny budynek mieszkalny na całej długości skrzydła północnego i 2 mniejsze przy bramie.
Zachowały się mury obwodowe do wysokości pierwszego piętra, fragmenty budynku mieszkalnego oraz sterczący wysoko fragment wieży.
Zamek leży na uboczu turystycznych szlaków jednak bardzo go polecam, bo szczególnie w lecie posiada swoisty urok.
Na jego atrakcyjność wpływa możliwość wejścia na mury i oglądnięcie całości z góry, barwna roślinność lądowa i bagienna.
Podobno na ścianie pobliskiej remizy strażackiej wmurowane było (lub nadal jest) barokowe zwieńczenie kamienne z kartuszem z herbem Prawdzic, pochodzące z ruin zamkowych. Niestety nie sprawdziłem tego ;-(
po badaniach archeologicznych i pracach konserwacyjnych zamek wygląda już inaczej. Cała roślinność została wycięta, ruiny otacza nawodniona fosa. Można tu wędkować, kąpać się, jest tez plac dla festynów.
Stan zamku zmienił się jednak niewiele i wciąż jest katastrofalny.
Dlatego postawiono znaki zakazu wstępu.
Zamek wzniesiono na przełomie
XV i XVI w. z inicjatywy, któregoś ze stolników brzeskich Mikołaja lub Wojciecha Sokołowskiego herbu Pomian. Składał się wtedy z budynku mieszkalnego posiadającego trzy kondygnacje plus jedna podziemna, budynku bramnego, pomalowanych na czerwonych murów obwodowych stojących w wodzie i mostu zwodzonego. Kondygnacje mieszkalne miały po 4 komnaty.
-koniec XVI w. - zamek przejął kardynał Andrzej Batory (bratanek Stefana), który dokonał pierwszej niewielkiej przebudowy. Następnymi właścicielami byli Zofia Batorówna i Jerzy Rakoczy.
-lata 1635-54 - kasztelan i wojewoda brzesko-kujawski Jan Szymon Szczawiński herbu Prawdzic gruntownie odremontował i przebudował surową bryłę zamkową. Powiększył kopiec, otynkował mury, nadbudował budynek bramny, z którego powstała wieża. Po obu jej stronach stanęły dodatkowe budynki połączone z głównym krużgankami dołączonymi do murów obwodowych. W bramę i wieżę wmurowano pamiątkowe tablice. Wnętrza zyskały nowy dekoracyjny wystrój.
-II poł. XVII w. - pocz. XVIII w. - zamek był dewastowany podczas wojen ze Szwedami.
-1731 r. - wielki pożar spustoszył zamek.
-XVIII w. - ówcześni właściciele - Gajewscy częściowo odremontowali zamek i obniżyli budynek mieszkalny o jedną kondygnację.
-początek XIX w. - zamek został opuszczony.
-połowa XIX w. - pokryte strzechą mury zamkowe służyły do celów gospodarczych.
-2010 r. - na zamku przeprowadzono prace rewitalizacyjne, oczyszczono jego otoczenie.
Z zamkiem związana jest legenda o rycerzu, który założył się z diabłem Borutą z pobliskiej Łęczycy, że zbuduje od podstaw zamek, ale nie skorzysta z siekiery. Tak też zrobił, zamek zbudował jednak nie wiedział że jeden z chłopów zwożących kamienie na zamek nazywa się Siekierka. Zakład więc przegrał i stracił na rzecz diabła duszę jak i zamek, który nazwano następnie Besiekierami.
Diabeł podobno wciąż go pilnuje, do dziś jest czasami widziany po zmroku.
 |
| Zamek I poł. XIX w. Akwarela J. Freya |
Województwo - łódzkie
Powiat - łęczycki
Gmina - Grabów
źródło: zamki.res.pl, wikipedia, Narodowy Instytut Dziedzictwa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz