Poznań - Zamek Cesarski-Pałacem Kultury

Kiedy dojechaliśmy do Poznania i zaparkowaliśmy w centrum Poznania mym oczom ukazał się nieprawdopodobny widok monumentalnego, neoromańskiego gmachu.
Pałac Cesarski, cesarza Wilhelma II.



Jego masywna, niemalże obronna bryła miała być silnym akcentem, sugerującym dominację Niemców w Poznaniu.
Z początku zastanawiałem się jak to się stało że zamek stanął w środku miasta, ale szybko przypomniałem sobie dzieje mojej kochanej Łodzi gdzie choćby ulica Piotrkowska tętniąca życiem, piękniejąca z roku na rok, wystrojona marmurami była kiedyś Traktem Piotrkowskim, który podczas deszczów zamieniał się w błotnistą breję.

Ale mimo wszystko, czemu zamek wybudowany w latach 1905-1910 był zamkiem w centrum miasta?

  Otóż rozwiązanie zagadki stało się prozaiczne.
Podczas rozmowy z panem Antonim, mieszkańcem Poznania od urodzenia, dowiedziałem się że sam zamek to nic szczególnego. Zamysł Wilhelma i jego doradców, w tym architekta Franza Schwechtena to utworzenie dzielnicy cesarskiej, która miała pokazywać Polakom wielkość Cesarstwa Niemieckiego i dominacji na ziemiach Wielkopolski.



Niestety Wielkopolanie nie zrozumieli przesłania i 9 lat po ukończeniu zamku, przejęli w ramach przeprosin całą dzielnice cesarską.

A cóż to jest, Dzielnica Cesarska.
Otóż stając na placu Adama Mickiewicza, podziwiając Zamek Cesarki, który jest niewątpliwie perłą całego otoczenia, możemy podziwiać wizję jednego z największych wówczas urbanistów Europy – Josepha Stübbena, Dzielnicę Cesarską.

W skład kompleksu weszły:

gmach Poczty Głównej


Collegium Maius













Aula Uniwersytetu Adama Mickiewicza

Collegium Minus


Collegium Iuridicum

rok 1912

Opera


budynek Akademii Muzycznej


Kościół Najświętszego Zbawiciela w Poznaniu


oraz Zamek Cesarski, w pobliżu którego (na dzisiejszym pl. A. Mickiewicza ) 
stanął pomnik Otto von Bismarcka



Ale to było, teraz na pl. A. Mickiewicza
stoi Pomnik Poznańskiego Czerwca 1956 (Poznańskie Krzyże)

oraz Pomnik Adama Mickiewicza, przecież to jego plac.



Zabudowa Dzielnicy Cesarskiej stała się dla mieszkańców Poznania w początku XX wieku wymarzonym miejscem spacerów i rekreacji - wcześniej miasto „okute” umocnieniami twierdzy nie miało podobnych terenów o wysokim standardzie. Jakość architektury, którą zabudowano ten teren postawiło Poznań w gronie zaplanowanych z rozmachem miast europejskich tamtego okresu.

Ale o Zamku tu mowa, więc wróćmy do bohatera tej opowieści.

Najwspanialszym pomieszczeniem skrzydła reprezentacyjnego była Sala Tronowa nawiązującą do bizantyjskich bazylik. Z trzech stron oświetlały ją wielkie okna, otoczone wspartymi na kolumnach arkadami. Pomiędzy łukami umieszczono osiem posągów przedstawiających cesarzy niemieckich, a we wnęce środkowej arkady orientalny tron cesarski. Ponad nimi znajdowały się galerie dla gości i orkiestry.
Wejście do tej części Zamku znajdowało się od strony ul. Wałowej (dzisiejszej ul. Kościuszki).

 Sala Tronowa, rok 1929

Oficjalnie zamek oddano do użytku 20 sierpnia 1910 roku w obecności członków rodziny cesarskiej.



Zamek imponował od frontu, imponuje również od strony ogrodu.
Północna fasada Zamku Carskiego wychodzi na ogród.
Charakterystycznym elementem z tej strony jest balkon podtrzymywany przez 4 masywne kolumny.
Całość elewacji obłożona jest polnym kamieniem w przyziemiu i grubo ciosanym piaskowcem powyżej, co sprawia wrażenie rustykalne. Dla kontrastu większość okien posiada od jedną do trzech kolumienek dzielących je w dekoracyjny sposób.

Spora liczba wież dopełnia starannie zaplanowany, reprezentacyjny wygląd budynku. Najwyższym punktem jest wieża zegarowa, znajdująca się po zachodniej stronie zamku. Mieściła się w niej pierwotnie, kaplica w stylu bizantyjskim.

Budowla tak bardzo spodobała się Hitlerowi, że ten zlecił jej przebudowę celem przystosowania do standardów reprezentacyjnego gniazdka Wodza. Prace budowlane prowadzone były pod nadzorem architekta Franza Bohmera, a po jego śmierci na froncie wschodnim arch. Michaelisa. 

Zburzono wtedy przepiękną Kaplicę Bizantyjską (wzorowaną na słynnej Capella Palatina w Palermo), która zajmowała aż dwie kondygnacje. 

W jej miejsce powstał gabinet dyktatora - kopia gabinetu berlińskiego.

   pocztówka z roku 1906

W trakcie walk o Poznań w Zamku Cesarskim mieścił się lazaret dla rannych żołnierzy niemieckich. Po tzw. „wyzwoleniu” przez Armię Czerwoną w parku na tyłach Zamku znajdował się masowy grób jeńców niemieckich zamordowanych przez Rosjan.

Na terenie parku znajduje się również Pomnik Katyński.

Pamiętać warto, że w Norymberdze podjęto decyzję, 
że obiekty zaprojektowane przez Alberta Speera mają być rozebrane. 
I tak się stało. 
Poznański Zamek jest więc unikatem na skalę światową i wielką atrakcją turystyczną.

W okresie powojennym rozważano zburzenie budowli kojarzącej się z okresem zaborów i hitlerowskiej okupacji. Ostatecznie jednak (głównie ze względu na szczupłość środków finansowych) ograniczono się do usunięcia większości symboli nazistowskich i rozebrania uszkodzonej najwyższej kondygnacji wieży zegarowej.

W 1962 roku Zamek przemianowany został na Nowy Ratusz i stał się siedzibą Miejskiej Rady Narodowej, a następnie – Pałacu Kultury. 

W dniu 6 czerwca 1979 Zamek Cesarski został wpisany do rejestru zabytków jako dobro kultury.

Od przełomu wieków XX i XXI trwa dyskusja na temat odbudowy wieży zamkowej zniszczonej w trakcie zdobywania Poznania przez wojska radzieckie. W chwili zbudowania Zamku 75 metrowa wieża była najwyższym punktem miasta, przez nią wjeżdżały powozy z cesarzem i jego gośćmi.

Obecnie Centrum Kultury „Zamek” rozważa odbudowę „brakujących” 17 metrów wieży i przywrócenie jej pierwotnego kształtu. Wstępne szacunki wyceniają koszty odbudowy wieży na 9 milionów złotych. Projekt ten jest wpisany w wieloletni plan finansowy Centrum Kultury Zamek.

Niestety nie posiadam zdjęć z wnętrza Zamku. 
Wybraliśmy fatalny dzień 15.06. A to święto i niestety zamek nie był udostępniony dla zwiedzających. 
No cóż pewnie tu wrócę i uzupełnię swoje archiwa.
Tym czasem proszę obejrzeć kilka fotek z otoczenia zamku.

      
wejście do Collegium Minus

Poznaniacy chcą odbudowy Pomnika Wdzięczności N.S.P.J. 
/i mają rację, trzymam kciuki/

w Pałacu Kultury znajduje się Muzeum poznańskiego Czerwca 1956 r.

Heliodor Święcicki założyciel Wszechnicy Piastowskiej /od 1920 r. Uniwersytetu Poznańskiego/

aleja na Placu A. Mickiewicza prowadząca do Opery Poznańskiej

   

widok na Uniwersytet Poznański od strony Opery

co tam dwie wskazówki, niech ma... Po Cesarsku ;-)

Dziękuję to wszystko, 

mam nadzieję odwiedzić ten Zamek-Pałac i wejść do środka ;-)

Województwo - wielkopolskie
Powiat - miasto na prawach powiatu
Aglomeracja - poznańska



źródło: rozmowy z mieszkańcami, wikipedia, poznan.wikia.com, zamkipolskie.com, Przewodnik po Wielkopolsce.